Czym jest psychoterapia? Psychoterapia jest jedną z podstawowych form pomocy w zaburzeniach zdrowia. Polega na oddziaływaniu na stan psychiczny osoby chorej, w celu usunięcia zakłóceń przeżywania, które są przyczyną choroby. Oczywiście na psychoterapię zgłaszają się też osoby bez objawów chorobowych, które chcą np. poznać i zrozumieć siebie lub są niezadowolone z jakiegoś aspektu swojego życia. Takim osobom także udziela się pomocy, chociaż nie zawsze jest to forma terapii, czasem bardziej poradnictwa czy psychoedukacji. Psychoterapia może obejmować także spotkania rodzinne lub małżeńskie, które mają na celu pracę nad relacją w rodzinie, komunikacją, rozwiązywaniem konfliktów czy leczeniem zaburzeń, które pojawiają się u jednego lub kilku członków rodziny. Psychoterapia może odbywać się w formie spotkań grupowych, gdzie kładzie się nacisk na rozwiązywanie problemów dotyczących relacji społecznych, ale nie tylko. Z psychoterapii można korzystać zarówno prywatnie jak i dzięki refundacji przez Narodowy Fundusz Zdrowia, dlatego jest dostępna dla wszystkich. Psychoterapia nie jest zwykłą pomocą psychospołeczną- taką jaką mogą nieść przyjaciele czy znajomi. To nie tylko ulga w cierpieniu, którą czasem przynosi zwykła rozmowa. To forma leczenia i jest skuteczna u około 60% pacjentów podstawowej opieki zdrowotnej.

Dlaczego warto? Psychoterapia nie przynosi wyłącznie ulgi w cierpieniu, ale leczy jego przyczyny. Nie poprawia tylko chwilowo samopoczucia- tym różni się od farmakoterapii. Leki nie mają bezpośredniego wpływu na osobowość, a psychoterapia powinna doprowadzić do trwałej zmiany cech, które mogą być przyczyną problemów. Psychoterapię stosuje się więc przy zaburzeniach czynności narządów wewnętrznych, chorób skóry itd., ponieważ ich przyczyna często leży w zaburzeniach przeżywania osoby chorej. Nie chodzi tylko o to, aby przywrócić stan sprzed choroby, ale żeby poprawić funkcjonowanie, wytworzyć nowe umiejętności (jak np. umiejętność wchodzenia w relacje z ludźmi).

Ponadto psychoterapia nie polega na uszczęśliwianiu na siłę. Jednym z najważniejszych czynników leczenia jest motywacja osoby zgłaszającej się na terapię. Terapeuta stosuje różnego rodzaju interwencje (pytania, stwierdzenia) i techniki terapeutyczne, ma wiedzę na temat zaburzeń, ale to od pacjenta zależą postępy w terapii. Przymus nie jest wystarczającą motywacją, a ona jest konieczna do zmiany. Terapeuta nie zrobi niczego za pacjenta. Może mu tylko pomóc. Dzięki temu na koniec terapii mamy poczucie, że przejście przez ten trudny proces to nasza zasługa.

Psychoterapia pozwala na wgląd i zrozumienie swoich problemów, spojrzenie z dystansu na siebie i objawy. Poznajemy motywy swoich działań, których do tej pory być może nie byliśmy świadomi. Dzięki niej przestaje się powtarzać stałe, destrukcyjne schematy i wprowadza się do codziennego życia nowe, adaptacyjne zachowania. Ponieważ odsłaniamy różne obszary przeżyć, niwelujemy ryzyko, że po ustąpieniu jednego objawu pojawi się inny. Psychoterapia daje także poczucie wysłuchania i bycia zrozumianym, czego często nam brakuje w codziennym życiu.